Niall i Harry :D

Imagine dla: xxLokixx

-To wszystko przez ciebie!-choć szept Niall'a był ledwie słyszalny pełen był zdenerwowania oraz wkurzenia
Zaraz, zaraz! Ja go słyszę, ale nie widzę. O co chodzi? Powieki są tak ciężkie że każda próba ich podniesienia nie ma skutku.Czarna plama, ale za to narząd słuchu wyostrzony jest jak nigdy dotąd. Każdy szmer, oddech dochodzi do uszu.
-Właśnie, że nie! Mogłeś po nią wyjść-tym razem ta chrypka w głosie wskazywała na Harry'ego
Gdzie ja w ogóle jestem, dlaczego nie mogę się poruszyć, dlaczego nie mogę wykonać żadnego ruchu.
-To ty powinieneś przeprowadzić ją przez drogę!
Ich glosy, choć wypowiedziane szeptem, aby mnie nie obudzić mieszane  były różnymi stanami przez wkurzenie, smutek, zdenerwowanie, bezradność. Przyspieszony ich oddech wyczuwalny był w powietrzu. Pragnęłam otworzyć oczy, odezwać się aby przestali choć w ogóle nie wiedziałam o co im chodzi. Osłabienie dało o sobie znać kiedy nie potrafiłam przezwyciężyć senności. Ciemność i głuchość.
-Który z Was to rodzina Panny [T.N]?-po raz kolejny zobaczenie światła dziennego nie było realne
-Ja jestem jej chłopakiem-wyrwał się Harry od razu wstając z miejsca, jak mi się wydaję po usłyszeniu szmeru krzesła
-On kłamie. To ja nim jestem-podwyższony głos Niall'a zacząsł moim ciałem, ale nie byłam od tego zależna
Dziwna, zimna fala przepłynęła po każdym zagłębieniu ciała.Pragnęłam wygiąć się w łuk, aby tylko uniknąć okropnego bólu, jednak ciało dalej odpierało posłuszeństwa.
-[T.I]?-załamany głos Niall'a pragnął mnie wybudzić, ale po raz kolejny się nie udało
Ciepła dłoń oplotła moje ramie w przyjaznym geście.Chce się już w końcu obudzić! Zdenerwowanie nie tylko piętnowali kłócący się chłopcy,ale także ta bezsilność. Nie mogę nawet dać im znać, że wszystko słyszę.
Biel, dużo bieli to właśnie ona oślepiła moje oczy. Zmrużyłam je delikatnie przyzwyczajając się do jasności. Zimne powietrze od razu uderzyło o odsłonięte ręce mocno ściśnięte przez Niall'a i Harry'ego. Wyglądają tak słodko kiedy śpią. Dlaczego nie czuje coś więcej do któregoś z nich? Nie wiem..są przyjacielami i nie potrafię ich pokochać jako materiał na nowego chłopaka. Jestem szczęśliwa kiedy są przy moim boku jako osoba z która można się zabawić, porozmawiać, a nie planować przyszłość.
Delikatnym ruchem chciałam wyswobodzić się z ich rąk, aby polepszyć warunki snu, ale zasyczałam z bólu kiedy jak mi się zdawało złamały się kości.
-W końcu się obudziłaś-odezwał się Harry przecierając pełne radości oczy
-Co-Co się stało? Ałaaa!-krzyknęłam po raz kolejny czując jak moje wnętrze się rozrywa
-Nie ruszaj się, zaraz zawołam lekarza. Miałaś wypadek. Wyjaśnię Ci to-powiedział szybko wybiegając na korytarz
Bardzo powoli przyzwyczajając się do przeszywającego mnie bólu zerknęłam na śpiącego jeszcze Niall'a. Z uśmiechem ponownie wydobyłam z siebie jęk podnosząc rękę. Delikatne dotknięcie jego włosów od razu znudziło go snu. Zaśmiałam się widząc wystraszone jego oczy.
-Już jest dobrze Niall-spokojny mój ton ukazał mi szereg jego białych ząbków
Tak bardzo kocham widzieć go szczęśliwego. Od razu czuję się lepiej.
-Co się stało?-jak zwykle ciekawość dawała górą
-Miałaś wypadek, przechodziłaś przez jezdnię i nie zobaczyłaś nadjeżdżającego auta-smutek w jego głosie zdradzał jego strach
Zagrymasiłam lekko na poduszce z dyskomfortu.
-Poprawie Ci-wyrwał się od razu
-Nie! Ja to zrobię!-krzyknął Harry od razu wyrywając Niall'owi poduszkę ręki
-Zamknij się Harry! Ja to zrobię!
-Nie, bo ja!
Ich zachowanie..rozśmieszyło mnie. Choć podwyższony ich głos nie działał dobrze na ból mojej głowie ich zachowanie, jak małe dzieci, kłócące się o jedyna zabawkę.
-Mam jeszcze drugą -zażartowałam próbując ukryć w głosie ból
-To ja ją wezmę-od razu podskoczył Harry-Lekarz powiedział, że będziesz musiała zostać parę dni.
-O nie..będę musiała tu z wami siedzieć-udałam oburzoną, co tylko wywołało śmiech naszej trójki
Jacy to debile.ale kocham ich i nie chce stracić, pomimo tego, ze cały czas ze sobą walczą.