Zayn :D

6 grudnia, mikołajki. Prezent przygotowany, dom wysprzątany, teraz tylko czekać, aż zjawi się on, Zayn. Jesteśmy przyjaciółmi, najlepszymi, ale dla mnie znaczy więcej niż wszystko. Nie ma osoby, którą bym kochała jako osobę, z którą mam spędzić resztę życia, więc to Zayn daje mi szczęście.
W telewizorze nic nie ma, książki wszystkie przeczytane i jak tu czekać spokojnie, gdy ja jestem taka niecierpliwa. Chodzę sobie po pokoju w kółko i macham rękami, jakby to miało przyspieszyć czas. Dlaczego zawsze tak jest? Gdy chcemy przyspieszyć czas, on ciągnie się nieubłaganie, ale gdy chcemy trochę zwolnić, wszystko dzieje się tak jakby w jednej chwili.
Ktoś zapukał do drzwi i nagle jakby wszystko zwolniło. Podeszłam lekko do drzwi o od razu poczułam jego zapach.
-Zayn! -krzyknęłam.
Rzuciłam mu się na szyję. Czasami to mu się dziwie. Jak on ze mną wytrzymuje? On chyba ma mnie czasem dość. Wyciągnął zza siebie ogromnego pluszowego misia, on był niezwykły. Miał koszulkę z naszym wspólnym zdjęciem. Tak, chyba nigdy nie zabraknie mu pomysłów. On... On zawsze wymyśla coś tak ciekawego, a moje pomysły stają się już nudne i do przewidzenia. Tym razem nasze pomysły były trochę podobne. Pobiegłam na górę po mój prezent i wręczyłam go chłopakowi. Tak, miś z koszulką, która świeciła się jak lusterko. Nie ma za co Zayn. Ten błysk w jego oku, ta szczerość bijąca z jego uśmiechu, to Malik którego znam i kocham.
Usiedliśmy na kanapie i napawając się swoim towarzystwem włączyliśmy film. Takie chwile są najlepsze. Spędzone razem, bez zbędnych słów. Czego więcej chcieć?
-Takie chwile to najlepszy prezent jaki możesz mi dać - pocałował mnie w policzek.
Uśmiechnęłam się. I jak tu nie kochać świąt?

Krótki, bo miałam mało czasu.
Przepraszam :c
W niedziele druga część Nialla.
Kto chcę dedykację? :)