Nialler cz.2

Nialler cz.2 i najprawdopodobniej ostatnia

Imagine dla: Klaudia

Obudziłem się w szpitalu. Wszędzie kable, podpięte do mnie maszyny kilkanaście aparatur i potworny ból głowy. Co się stało? Próbowałem wytężyć umysł, jakieś prześwity pamięci, ale wciąż nic. Pomału otworzyłem oczy i poczułem jeszcze większe cierpienie. Zobaczyłem [T.I.], spała, tak słodko spała, że aż nie chciałem jej budzić. Pomimo snu mocno trzymała moją rękę. Ścisnąłem ją mocniej, chciałbym aby była ze mną do końca. Niechcący ja obudziłem. Spojrzała na mnie, chyba wyglądałem strasznie, bo nawet się nie uśmiechnęła. Chciałem się zobaczyć, próbowałem się podnieść, ale nie dałem rady.
-Niall spokojnie. Pójdę po lekarza. To wszystko wina Trevora i moja, przepraszam-pocałowała mnie w policzek.
Wyszła po lekarza, a ja zacząłem sobie wszystko przypominać. Szkoda tylko, że to ja miałem mu coś zrobić, a wyszło na odwrót. Dlaczego jestem takim dupkiem i nie potrafię jej pomóc? Przyszedł doktor, mój stan był ciężki, ale stabilny. Po za tym, że czuję się jak wrak człowieka, to chyba nic mi nie jest. Stałem się ciężarem. Jedyne czego terach chcę, to aby [T.I.] pojechała do domu i wypoczęła. Trevor jest aresztowany, nic jej nie grozi. Martwię się o nią. Wszystko mnie boli fizycznie i psychicznie. Słabnę, czuję jak zamykają mi się oczy.

~*~

Wbiegli lekarze, a ja słyszałam tylko pisk aparatury. Wyprosili mnie z sali. Co się dzieje? Nie, Niall nie może, on musi żyć. To wszystko wina teko skurwiela. Moje łzy lały się strumieniami, wszyscy na mnie patrzyli, a ja stałam na środku holu, oszołomiona. Wywieźli go, wzięli na sale operacyjną. Boże, dlaczego? Co on zrobił? To wszystko moja wina. Minęła godzina, dalej go operują, kolejna- znowu nic, 7 godzin operacji i wyszedł lekarz. Po mimo to, że byłam jak nieprzytomna podbiegłam i zapytałam co z Niallem.

-Nie będę kłamał, stan jest krytyczny. Wszystko zależy od dzisiejszej nocy.
Odszedł bez żadnego słowa więcej. Zostawił mnie tu i miał gdzieś to jak się teraz czuję...

Końcówkę niech każdy stworzy sam <3

Liczę na komentarze.
No i jeszcze nie było okazji...
Strasznie wam dziękuję za to że mnie tak miło przyjęłyście <3