Nigdy cie nie zapomnę! (3)

-Jest Liam?-zapytałam drżącym głosem
-Co od niego chcesz?!-zapytał z złością Zayn
-Chciałam oddać mu koszulkę-wysunęłam podkoszulek w stronę chłopaka
-Nie ma go!-krzyknął Zayn wyrywając ciuch z dłoni-Możesz juz iść!-powiedział zatrzaskując mi drzwi przed nosem
Łzy napłynęły mi do oczu.Nie wiedziałam czemu mnie tak traktuje. Przecież nie robię nic złego, a z jego wzroku można wywnioskować że mnie nienawidzi, ale czemu?
Smutna i załamana zeszłam z płytek i skierowałam się w stronę bramki, która prowadzi na ulicę.Wpatrując się w czubki butów stawiałam wątłe i pełne smutku kroki, poczułam jak pojedyncza łza spłynęła mi po policzku kiedy usłyszałam męski głos.
-[T.I] zaczekaj!-momentalnie przeniosłam wzrok w stronę dochodzącego głosu
Moje zaszklone oczy zobaczyły Liam'a biegnącego w moją stronę z wyraźnym zmartwieniem na twarzy.
-Co się stało?Czemu nie weszłaś do środka?-zapytał chwytając mnie za przedramię-Czemu płaczesz?-zapytał widząc ciecz w moich oczach
-Przepraszam, ja tak tylko..-zacięłam się aby wytrzeć mokre oczy
-Choc do domu-uśmiechnął się
-Nie, nie!-szybko odsunęłam się od niego z przerażeniem w oczach
-Czemu?
-Wiesz..Zayn chyba mnie nie lubi, nie chce się z nim spotykać.
-Daj spokój, on zawsze jest tak nastawiony do nowych osób, przejdzie mu-przytulił mnie dając do zrozumienia, że przy nim będę bezpieczna
Otulona jego ramieniem weszliśmy do wnętrza mieszkania.Od progu poczułam znowu to bolesne spojrzenie które penetrowało mnie od środka.
-Nie przejmuj się.-usłyszałem szept seksownego głosu który zaprowadził mnie od swojego pokoju
W ciągu jednej godziny zdołaliśmy się bardzo dobrze poznać.Nie obeszło się bez żartów i głośnych śmiechów, które jak najbardziej były nam potrzebne.
-Wow..ładny wieczór-powiedziałam widząc księżyc który oświetlał pobliski park
-Może się przejdziemy?-poczułam dłonie Payne na plecach
-Czemu nie-uśmiechnęłam się szeroko patrząc prosto w jego brązowe oczy
Zeszliśmy na dół w milczeniu, ale z radością, która malowała się na naszych twarzach.Ubraliśmy buty i gotowi do wyjścia Liam zorientował się, że nie ma telefonu.Pobiegł na górę a ja poprawiając strój nie zauważyłam kiedy przede mną stanął Harry.
-Spadaj!-powiedziałam złowrogo
Ale jego twarz, spojrzenie było inne niz do tej pory.Nie był pewny siebie, a na twarzy nawet nie gościł promienisty i chamski uśmiech.
-[T.I] słuchaj bo to ważne-w jego oczach malowała się powaga
-Harry!Nie mam ochoty z toba rozmawiać-olewałam chłopaka
-Liam ma dziewczynę, ale się z nia pokłócił dlatego się z toba spotyka-powiedział szybko na jednym wydechu
-Taa jasne i czemu mam ci uwierzyć?-zaszydziłam
-Bo to prawda.
-Oczywiście, najpierw mnie podrywasz, a teraz 'mówisz prawdę'-zrobiłam w powietrzu cudzysłów-Masz pewne że ci uwierzę-zaśmiałam się widząc jak Liam biegnie po schodach
-Pamiętaj, że chciałem cię ostrzec, abyś później nie cierpiała-powiedział grożąc mi palcem
-To co idziemy?-otrząsnęły mnie słowa Payne'a
-Jasne-uśmiechnęłam się spoglądając na chłopaka, który w jednej chwili pozwolił na zapomnienie słów Loczka
Cały romantyczny wieczór spędziliśmy w swoim towarzystwie zapominając o całym świecie. Powolny spacer przez środek parku pozwolił na poważną rozmowę, w której jeszcze bardziej zagłębialiśmy się w swoje życia.Swoje towarzystwo okazało się bezcennym lekarstwem na negatywny stan psychiczny, a uśmiech, głos Liam'a poprawiał mi humor i pogłębiał uczucia do niego.Jak dżentelmen odprowadził mnie do domu.
-No to trzeba się żegnać-zaczęłam stojąc pod drzwiami budynku który zamieszkuję
-Niestety-Liam posmutniał
-A moze spotkamy się jutro?-zapytałam próbując spojrzeć mu w oczy
-Jutro nie mogę..mam..yy..mam..wywiad.
Jego niepewność zmieszała mnie.Nie wiedziałam co Myślec. Takie sformułowanie świadczy tylko o jednym. Kłamstwo! Tak..ale nie pasowało mi to do Liam'a. Może nie znamy się długo, ale zdołałam go bardzo dobrze poznac i takie zachowanie do niego nie pasuję.
-Aha, no to szkoda, to najwyżej...-przerwał mi
-Będziemy w kontakcie-powiedział spoglądając na telefon
Odruchowo spojrzałam na wyświetlacz widząc połączenie. Tak ktos do niego dzwonił, ale nie zdążyłam spojrzeć kto, bo powiedział 'paa' i oddalił się.
Zmieszana weszłam do domu przypominając sobie słowa Harry'ego 'Liam ma dziewczynę!' tylko te słowa błądziły mi po Głowie coraz bardziej sobie to uświadamiając.Ale okłamywałam się..tak! Wmawiałam sobie, że to nie może byc prawda, przecież Liam by mi tego nie zrobił.
Usiadłam na kanapie i nie zważając na nic zasnęłam. Obudził mnie głośny dźwięk dzwonka do drzwi.Przetarłam oczy spogladając po drodze na zegarek. 10.54. Uchyliłam spokojnie drzwi i moje oczy ujrzały nikogo innego jak Styles'a.
-Co tutaj robisz!-syknełam złośliwie znudona jego widokiem

Mam dla was cos wspaniałego!:D

a mianowicie bloga!:D

Dobrze wiem, jakie jesteście zboczone, widzę to jak się pytam czy chcecie imagina +18:D

Noo dobra..przyznaje się, ja tez jestem zboczona, ale dla mnie osoba bez skojarzeń jest jakaś dziwna, no ale nie ważne...:P

Chodzi o to, że dziewczyna piszę wspaniałe imaginy +18 które ja staram się czytac regularnie. Są na prawdę świetne i mozna się 'wczuć'(haha:D fajnie to brzmi)

Więc wpadajcie na http://yooourteenagedream.blogspot.com/ i zostawicie po sobie pamiątkę, bo dla niej to duzo znaczy i chce ja przekonać, że ma talent, ale jak zwykle ona się upiera!;)

Wiem doskonale, że zakochacie się w jej imaginach, więc proszę jak będziecie na niego wpadać nie zapomnijcie o mnie i o moim blogu i czasami go dowiedzcie, bede bardzo wdzięczna:)

Ja zawsze będę WAS KOCHAĆ!♥