Harry:P part.1

Niespodzianka taka, że ten imagin będzie miał dwie części!:D
Wiem pewnie chciałyście coś większego,a tu takie..oo..:P

Szłam obrzeżami miasta w celu dotarcia do jednego z najwyższych budynków w Londynie.Zmierzałam do swojego ulubionego miejsca, które staram odwiedzać się codziennie. To tam oddaje się refleksji, a cały świat znika, liczy się tylko aktualna chwila. Kiedy przybliżałam się do celu, usłyszałam głośne krzyki, śpiewy, głosy dziewcząt.' Ooo. Pewnie znowu ktoś nagrywa'-pomyślałam kiedy oczy ujrzały tłum fanek. Wiedziałam, że w budynku znajduję się studio nagraniowe, ale mi to nie przeszkadzało. Weszłam tylnymi drzwiami, aby nastolatki mnie nie dostrzegły. Po drodzę na ostatnie piętro usłyszałam śmiechy.'Mają niezły ubaw z nagrywania piosenek'-powiedziałam lekko słyszalnym głosem do siebie. Moje nogi zaprowadziły mnie do doskonałego miejsca. Otworzyłam drzwi i znalazłam się w raju. No można tak powiedzieć..Może wygląd nie sprzyjał temu, ale atmosfera była niesamowita. Kiedy odkryłam to miejsce przychodząc tutaj, bałam się. Stary pokój. Opuszczony. Tylko cztery szare ściany z których schodzi farba. Jakieś kamienie leżące w kątach. Brak szyb o oknach..ale z czasem ten wygląd pomagał mi. Usiadłam jak zawsze na parapecie i wpatrywałam się w panorame miasta. Pomarańczowy okrąg, który cały dzień oświetlał moje tereny zbliżał się do horyzontu. Jego słabszy już blask świecił na pobliskie domu, drzewa, które w tym świetle wyglądały jak w jakiejś bajce. W takim widoku się zakochałam. Zapominając o wszystkim zapatrzyłam się na lekkie pagórki.  Siedziałam spokojnie, kiedy usłyszałam straszny dźwięk i podmuch wiatru spowodowany otworzonymi drzwiami. Zachwiałam się. W ostatniej chwili chwyciłam się za ścianę, która uchroniła mnie od wypadku.
-Co tutaj robisz?-spytał chłopak w lokach lekko zszokowany moją obecnością
-Mogę cię spytać o to samo.
-Muszę napisać piosenkę i potrzebuje spokoju, bo ostatnio coś trudno mi przychodzi tworzenie hitów-mówił zbliżając się do mnie
-Jeśli będzie przeszkadzała ci moja osoba, to możesz wyjść, bo ja się nigdzie nie wybieram-powiedziałam stanowczo
-Nie spoko. Mogę tutaj?-zapytał wskazując palcem miejsce na przeciwko mnie
Pokiwałam głową na zgodę. Chłopak położył na kolanach kartki i zaczął coś na nich pisać. Zaśmiałam się i obróciłam wzrok na piękny i poprawiający humor obraz Londynu.Po paru minutach przenikliwej ciszy chłopak odezwał się.
-Cholera, nic nie mogę wymyślić.
-Oderwij się na chwilę i zapomnij o pisaniu. Zajmij się czymś innym , a później będzie ci łatwiej-powiedziałam uśmiechając się w jego stronę
-Jak masz na imię?-zapytał
-[T.I], a ty?
-No nie udawaj.
-Czego?-zapytałam zdziwiona
-Tego, że nie wiesz kim jestem-powiedział stanowczo z cwaniackim uśmiechem
-Jakbym wiedziała nie pytałabym cię.
-Jestem Harry. Harry Styles z One Direction.
-Aha.-odpowiedziałam krótko
-Wrrr!-powiedział po chwili ciszy-Nie pomogło.Opowiedz mi coś o sobie.-zaczął
-Yyy? Po co ci to wiedzieć?
-Chce się oderwać.
-Ok, ale robię to tylko ze względu na muzykę. Mam na imię..to już wiesz.. lubię pływać, kocham psy, moim ulubionym zajęciem jest hymm..chyba siedzenie tutaj i zapomnienie o całym świecie.
-Dlatego tu przychodzisz?-zapytał z ciekawością
-Tak, lubię zapomnieć o cywilizacji  i wpatrywać się w te cudowne widoki-powiedziałam odwracając wzrok na miasto. Teraz ty-wskazałam na niego palcem
-Imię już znasz-zaśmialiśmy się- Lubie śpiewać, to jest moją pasją, kocham koty-zaśmiałam się-No co?-zapytał z lekko zezłoszczoną miną
-Nic, tylko jeszcze nie spotkałam faceta, który lubi koty.
-Widać jestem inny.
-To dobrze.
-Co dobrze?-zapytał
-Że jesteś inny. Nie jesteś typowy jak każdy, wyróżniasz się.
-Dzięki.
-No ale kontynuuj-zachęcałam chłopaka
-Należę do zespołu z którym codziennie przeżywam szalone przygody. Co jeszcze?-zamyślił się-Chyba tyle-dodał po chwili
-Jesteś strasznie pewny siebie-dodałam
-A ty chamska, nie mówi się takich rzeczy-powiedział strzelając focha, co wywołało u mnie śmiech
Chwycił długopis i napisał coś na białej kartce.
-Opowiedz mi coś o życiu, codzienności.
-Już nie jesteś obrażony?-zapytałam
-Proszę.-uśmiechnął się słodko co wywołało u mnie radość
-Hymm..ja postrzegam świat jak ulotna chwilę. Powinniśmy żyć teraźniejszością. Nie martwić się o przyszłość. Chwytać chwilę i dobrze ją wykorzystać.Odkrywać w każdej chwili coś nowego. Podziwiać każdą rzecz którą stworzył Bóg i cieszyć się z niej. Codziennie powinniśmy się uśmiechać. Gorsze dni przeżywać z godnością, a lepsze..starać się aby ich było więcej.Nikt nie powinien robić sobie na złość. Żyć z każdym w zgodzie. Powinniśmy sobie pomagać. Życie to dar, który powinniśmy szanować. Cieszyć się z najdrobniejszej rzeczy którą otrzymamy.Ej a co ty robisz?-spytałam  kiedy spostrzegłam że każde moje słowo Harry zapisywał na kartce
-Piszę-odpowiedział szybko i nie przestawał odrywać rysika od papieru
-Ok, to ci nie przeszkadzam.
Pokazał mi swoje dołeczki w policzkach, które uważam, za słodkie. Zaciekle wypisywał nowe słowa do piosenki, co jakiś czas mówiąc cichutko do siebie.
-Kurde, jakiś rytm do 'nas'.
Powiedział wpatrując się w widok za oknem. Choć wiedziałam, że nie oczekuje odpowiedzi odezwałam się.
-Może 'tam'?-zapytałam unosząc brew
-I jak połączysz to z 'i choć nie ma już nas' ?-zapytał z lekką nutka złości w głosie
-I choć nie ma już nas, dalej istniejemy tam-szybko powiedziałam
-A dalej?-zapytał z chęcią usłyszenia dalszej części piosenki
-I choć nie ma już nas, dalej istniejemy tam, w naszych ciałach płynie żar, który łączy serca dwa-powiedziałam pierwsze słowa, które pasowały.
-Dzięki-usłyszałam jego głos z lekko zszokowana miną i wielkimi oczami
Moją odpowiedzią był uśmiech.Harry wydaje się fajnym chłopakiem, ale ta zbytnia pewność siebie i  kariera i te słowa 'nie udawaj, ze nie wiesz kim jestem'. Sława uderzyła mu do głowy, co psuje jego charakter.
Po 15 minutowej ciszy między nami chłopak wstał i powiedział.
-Dziękuje,naprawdę dużo mi pomogłaś.
-Spoko, ciesze się, że mogłam pomóc-uśmiechnęłam się
Chłopak odwzajemnił gest i zmierzał w stronę drzwi.
-Ej Harry-krzyknęłam-mógłbyś dać mi jedną kartkę?
-Pewnie-odpowiedział i wręczył mi papier
-Dziękuje.
Harry uśmiechnął się i zniknął za drzwiami powodując ten okropny dźwięk.Jego obecność natchnęła mnie na napisanie..piosenki? A może wiersza?Sama nie wiem.
I've tried playing it cool
But, when I'm looking at you
I can ever be brave
Cause you make my heart race
Shot me out of the sky
You're my kryptonite
You keep making me weak
Yeah, frozen and can't breathe
Something’s gotta give now
Cause I’m dying just to make you see
That I need you here with me now
Cause you've got that one thing
So get out, get out, get out of my head
And fall into my arms instead
I don't, I don't, don't know what it is
But I need that one thing
And you've got that one thing
Now I'm climbing the walls
But you don't notice at all
That I'm going out of my mind
All day and all night
Something’s gotta give now
Cause I'm dying just to know your name
And I need you here with me now
Schowałam kartkęmiędzy parapretem a furtynom, z celem wrócenie tutaj jutro i skończenia dzieła.

Jak widzicie ta piosenka, to 'One Thing'.

Nie miałam aż takiej weny, aby napisać własną,

więc'pożyczyłam'od chłopaków;)

Mam nadzieje, że się nie obrażą:D
Jej, to dzisiaj! Dwa lata!Kurde:D
Od 24 miesięcy istnieją nasi chłopcy jako zespół!
To jakie piękne:*
Aż łza się w oku kręci..:)
Postanowiłam zrobić jeszcze jedną niespodziankę więc wieczorem możecie się spodziewać imagina z okacji tego wyjątkowego dnia!:*