Imagine One Direction: Niall :D

Imagine dla: KamciaXX

Aparat ciągle rzucał mi się w oczy kiedy myśli krążyły jedynie wokół jednego tematu. Słowa szefa echem pojawiały się w głowie 'musisz zrobić sensacje, temat który zaciekawi wszystkich. Jeśli nie..wylatujesz'. Skrzywiłam się przypominając sobie jego wysoki, przerażający głos. Praca w gazecie plotkarskiej na prawe nie jest taka łatwa jak się wydaję. Pozornie zwykłe, niewielkie, błahe tematy przychodzą z trudnością, a czasami mimo chęci nie ma się żadnych. Teraz takie dni mam właśnie ja. Choć głowa przepełniona jest pomysłami tak na prawdę jest zupełnie pusta i to najbardziej mnie denerwuje.
Cztery ściany jeszcze bardziej mnie przytłaczają. Nerwy dają znak kiedy chwytam torebkę do którego wrzucam aparat i z trzaskiem drzwiami znajduję się na zewnątrz.Świeże powietrze uderza o moje ciało a głęboki oddech na chwile uspokaja serce, ale nawet to nie pomaga nawet na chwilę odciągnąć się od pracy. Miasto tętni życiem. Głośne rozmowy zagłuszają myśli, pracujące samochody nie dawały mi się skupić, tłum co chwile mnie rozpraszał, a dźwięk telefonu nawet nie był słyszalny. Otworzyłam szerzej oczy z przerażenia kiedy ekran komórki wyświetlił 4 połączenia od szefa.Zatłoczone miejsce nie zdało się dobre do rozmowy. Podejmując szybką decyzję skręciłam w wąską uliczkę między budynkami docierając aż do ich końca a tym samym do brzegu jeziorka.
-Czemu nie odbierasz?!-krzyk wydobył się ze słuchawki, a ja aż musiałam odciągnąć ją od ucha, aby nie narazić słuchu
-Ja..-zaczęłam, ale mi przerwał
-Jeden dzień. Jutro mam mieć artykuł!-koniec połączenia
-Na serio cię nienawidzę-powiedziałam do siebie z zaciśniętymi mocno zębami
Założyłam ręce na biodra w głowie wyklinając mojego pracodawcę. Na serio kocham tę prace i tylko dlatego nie chce jej stracić, a płaca jak na moje potrzeby jest nawet za dużo, ale na to nie narzekam. Jeden dobry temat..jeden dobry temat!
'Oczami Niall'a'
Zapach świeżo skoszonej trawy łączący się z zapachem dymu papierosowego to idealne połączenie dające mi ukojenie. Biały papierek znalazł się w moim ustach, a dym dostał się aż do płuc. To na serio pomaga. Uśmiechnąłem się na chwilę zapominając o pracy. W końcu w spokoju mogę zapalić papierosa. Już miałem podziękować Bogu za to, że jestem sam kiedy aparat fotograficzny przykuł mój wzrok a zaraz za nim twarz dziewczyny. Jej chytry uśmiech aż rozświetlał większość parku.

-Ej, przestań!-krzyknąłem szybko rzucając papierosa na ziemię
Nie odezwała się zmieszana, ale jej oczy ją zdradzały. Cieszyła się jak mała dziewczyna mając dowód mojego sekretu.
-Usuń to!-zdenerwowanie dało o sobie znak, kiedy rozum uświadomił sobie co się stanie kiedy zdjęcie zobaczy światło dzienne-Stój!-nogi w jednej chwili ruszyły do biegu
-Zobaczysz to jutro w gazecie! Specjalnie się dla ciebie podpisze-krzyknęła zadowolona uciekając-Jestem [T.I]-zmieszała się z tłumem i odnalezienie jej stało się niemożliwe
-Zrujnujesz mi życie-krzyknąłem choć pewnie już nie słyszała
Przeklinałem przed nosem dobrze wiedząc co teraz się stanie. Cały świat będzie ponownie wytykał mi błędy choc w ogóle mnie nie znają.Serce zaczęło walić jak oszalałe. Od jutro znowu zacznie się meczenia i ciągle wyzwiska.

Ręce trochę zaczęły drżeć kiedy znalazła się w nich gazeta. Wystraszony przeglądałem każdą stronę w poszukiwaniu mojej własnej osoby, ale ostatnia kartka i pusto. Robię to jeszcze raz będąc pewnym, ze przegapiłem, ale okazuje się to prawdą. Mój sekret nadal został tajemnicą? To na serio jest dziwne..
Oczy wyhaczyły numer do gazety, szybko go wybieram powtarzając imię dziennikarki jednak to co słyszę zatrzymuje na chwilę pracę serca. [T.I] została zwolniona i to dlatego, że nie napisała artykułu choć miała idealny temat.Dziękuje Bogu za dar mojego przekonywania kiedy wykręcam numer dziewczyny. Dobrze, że koleżanka zgodziła się go przekazać.
-Halo?-to ona..na pewno ten sam głos jednak bije od niego smutek
-Tutaj Niall..Niall Horan ten sam któremu wczoraj zrobiłaś zdjęcie. Mam tylko jedno pytanie. Dlaczego to zrobiłaś?-ciekawość wygrywa
-Nie chciałam zrujnować Ci życia-odpowiada , a ja na chwilę odleciałem od świata rzeczywistego
-Ale straciłaś pracę.
-Znajdę inną a ty mógłbyś mieć przez to problemy.
Nie potrafię pojąć, że istnieją jeszcze tak życzliwi ludzie na tym świecie jak ona. Ona poświęciła swoją pracę dla mojego upokorzenia? Wyzwisk? To prawie nie możliwe, chciałbym jej tylko powiedzieć.
-Dziękuję-ale tylko to słowo wydostaje się z moich usta
-Nie ma za co-rozłącza się zanim zdążę odpowiedzieć
-Właśnie, że jest.
Chyba do końca życia o niej nie zapomnę, że jednak istnieją normalnie paparazzi, który choć trochę interesują się życiem prywatnym gwiazd. Za każdym razem jak sobie to przypominam albo jak papieros znajduje się w moich ustach uśmiecham się na myśl o wolności.