Louis

Imagine dla: Ola3

-Nie Luke-po raz kolejny sprzeciwiłam się młodszemu bratu
-Ale ja chce-jego krzyki i błagania robił się męczące
-Dobrze wiesz,że mam lęk wysokości więc nie pójdę z tobą na tą kolejkę-zezłoszczona podniosłam lekko głos mówiąc przez zaciśnięte zęby
-Hej-do uszu doszedł przyjazny, męski głos, od razu obróciłam się-Mógłbym się z nim przejechać-dodał po chwili zerkając na chłopczyka
-Nie znam cię-szybko się odezwałam zatrzymują się na ślicznych oczach nastolatka
-Jestem Louis-poszerzył uśmiech, który idealnie komponował się z rysami delikatnej twarzy
-|T.I| no proszę-Luke szarpnął moją ręką
-Wiem, że masz na imię |T.I| więc już się znamy, nie masz się czym martwić-jego źrenice się powiększył jakby tym ruchem jeszcze bardziej chciał mnie przekonać
Cholerna..czy on musi mieć takie piękne oczy? I ten wzrok,który poczułam w wnętrzu serce, jakby je rozpalał.
-Prooooooooo- zaczął krzyczeć chłopak mocno ściskając moją rękę
-No dobra-uległam lekko znudzona tym głosem-Ale masz mieć go cały czas na oku-zagroziłam Louis'owi wskazując na niego palcem
-Spoko, spoko-zaśmiał się jak małe dziecko, puszczając mi oczko oddalił się z Luke'iem
Zaśmiałam się na myśl poznanym człowieku. Siadając na ławce, założyłam okulary łapiąc więcej słońca. Starałam się nie spuścisz oczu z dwóch chłopaków. Razem śmiali się, dobrze się bawili. Ich uśmiechy były dla mnie Radością. Nie dziwiłam się Luke'owi w końcu nie ma dużo lat, ale Louis? Dosłownie..jakbym widziała dwóch małolatów. Jak on to robi, ze przy dziewczynach jest taki czarujący i słodki, a przy dzieciach dokładnie taki sam jak one? Chyba ta myśl przyspieszała bicie serca..jakby był taką tajemnicą, którą za wszelką cenę chce odgadnąć, ale nie mogę.Przypominając sobie jego wzrok nie kontrolowałam uśmiechu. Chwaliłam sobie w duchu, ze wzięłam okulary. Bezkarnie mogłam na niego patrzeć.
-I jak było?-zapytałam uśmiechniętego po uszy brata
-Suuuuuper!-wykrzyczał z lekkim podnieceniem
-To fajnie-uśmiechnęłam się- Dziękuję, ze mu towarzyszyłeś-skierowałam głos w stronę rozweselonego chłopaka
-Nie ma za co, świetnie się bawiłem-spojrzał na Luke'a wracają w moje ciemniejsze oczy
-Cieszę się-uśmiechem starałam mu się podziękować-Będziemy się już zbierać-chciałam chwycić rękę brata lecz ten szybko znalazł się obok Louis'a
-Luke, idziemy!-zmieszałam się jego zachowaniem, wstydzając się przed nowo poznanym znajomym
-Może pójdziemy coś zjeść-zaproponował mały patrząc na Louis'a, zmarszczyłam zdziwiona czoło
-Jestem za!-zadowolił się Louis na co nie zdążyłam odpowiedzieć kiedy już prowadzili mnie do najbliższej restauracji
Szepty pomiędzy chłopakami dziwiły mnie coraz bardziej, ale zatuszowały to śmiechy kiedy wszyscy razem oddaliśmy się rozmowie. Jego poczucie humoru pogłębiało nie zdefiniowane uczucie do Louis'a. Przez oczami pojawiło się małe skrzyżowanie na którym bezmyślne skierowałam się przed siebie
-Idziemy tutaj-odezwał się chwytając mój nadgarstek
Chwycił go mocno,ale zarazem delikatnie. To gorąco ogarniając moje ciało, pobudziło każdą jego część.Krew zaczęła wrzeć kiedy ciało wpadło na jego tors. Głębokie spojrzenie którym się obdarzyliśmy zatrzymało cały świat. Liczył się tylko on. Ten uśmiech który widoczny był w rozpalonych oczach.
-Ej gdzie jest Luke?-wystraszyłam się kiedy przyjemną chwilę przerwał strach
-No dobra..-uległ-Jest na placu zabaw, tak na prawdę to było ustalone, że tak zrobimy, żebyśmy spędzili trochę więcej czasu sami-mówił niepewnie z lekkim uśmiechem bojąc się mojej reakcji
-Serio?-przekrzywiłam głowę lekko zaskoczona
-Tak-dodał obracając wzrok
-Czyli nie umiesz zdobyć dziewczyny bez pomocy?-choć starałam się być poważna nie wyszło mi to, wybuchłam śmiechem
-Chciałem się po prostu upewnić-rozłożył ręce na znak poddania się
Nie spodziewał się mojego ruchu kiedy niepewnie, ale mocno ścisnął moje ciało. Wtuliłam się w jego szyję, zaciągnęłam się przyjemnym zapachem perfum, który teraz nie jest już zwyczajny, a ja czuję go codziennie.