Louis

Imagine dla: @Smile_Like_1D

Otarłam pojedynczą łzę, która spłynęła po zimny policzku, kiedy wzrok ponownie zawiesił się na fotografii, której nie potrafiłam zdjąć z szafki.Szczęśliwa para, która nawet nie zauważyła flesza aparatu, kiedy oddawali się swojej czułości. Namiętny pocałunek mieścił się pomiędzy ich uśmiechniętymi wargami. Ręce szczęśliwej dziewczyny otulającej kark bruneta, a on pewnie, ale delikatnie przytrzymuje jej talię, aby przybliżyć jej ciało do swojego. Lekko podnosiła się na palcach, aby móc dosięgnąć ust swojego chłopaka, który ubrany  w kolorowe spodnie i podkoszulek w paski cieszył się obecnością swojej ukochanej ubranej w zwiewną sukienkę. Gorące promienie słoneczne padały na ich ciało. Wszystko wyglądało idealnie, miłość bijąca z nastolatków była wyczuwalna nawet na fotografii. Zdawać by się mogło, ze ich uczucie jest tak silne, że w swoim towarzystwie spędzą wszystkie chwile.
Minął miesiąc odkąd zerwaliśmy, a głównym tego powodem jest trasa w którą musiał wyruszyć mój chłopak. Chodź pomału zaczęłam się z tym godzić w głowie miałam te ostatnie zdanie, które wypowiedział w moim kierunku. 'Tak po prostu będzie lepiej' I odszedł..wtedy ostatni raz go widziałam. Nawet nie poczekał, aż się odezwę, ważniejsza dla niego była kariera niż ja. Rozumiałam to, ale żeby od razu zrywać? Moje serce było od niego uzależnione a on z dnia na dzień tak beztrosko go zostawił nie zważając na moje uczucia,na to jak się zachowam, na to jak bardzo był dla mnie ważny.
Po raz kolejny dotknęłam obramówki zdjęcia. Choć tak bardzo mnie zranił uwielbiam patrzeć na jego uśmiechniętą twarz. Dawała mi pewną energię z którą próbowałam przetrwać kolejne dni bez Louis'a. Czułam jak serce się zaciska sprawiając mi okropny ból.Choć nie dałam po sobie tego poznać moje serce dalej potrzebowało jego dotyku, czułych słówek które wypowiadał tym swoim niskim, seksownym głosem. Nie potrafiłam zapomnieć tych wyznać miłości, zapewnień o wytrwałość aż do tego dnia, kiedy rozerwał moje silne serce.
Usiadłam na kanapie przywołując nasze piękne wspomnienia. W głowie roiło się od jego widoku.Tego uśmiechu, oczu bijących radością. Zanim się spostrzegłam mój policzek był mokry od rzewnych łez. Nie mogłam pojąć dlaczego ja tak cierpię kiedy on świetnie bawi się w innym kraju. Opadłam bezsilnie chowając twarz w poduszce mają przed oczami Tomlinsona będącego na scenie. Czy on w ogóle mnie kochał, jeśli tak z dnia na dzień zerwał ze mną kontakt? Czy w ogóle do mnie coś czuł? Jeśli mnie kochał to w jaki sposób zapomniał mnie bez problemu? Zranione serce nie odpowiedziało rozumowi kiedy po domu rozległ się głośniejszy niż zawsze dźwięk dzwonka. Moze to dlatego, że panowała kompletna cisza, a w powietrzu można było usłyszeć jedynie moje szlochanie.Powoli z niechęcią podeszłam do drzwi i ocierając twarz zacisnęłam klamkę w dół. Drzwi się uchylały a ja próbowałam uspokoić serce, jednak nie udało mi się to kiedy moje oczy zobaczyły osobę chcącą wejść do wnętrza mojego domu.
-Hej-niepewny męski głos Louis'a doszedł do moich uszu
Moje serce na chwilę się zatrzymało, aby po chwili walić jak oszalałe widząc ten strach w jego oczach. Chciał zastąpić to pewnością siebie, jednak przezwyciężał strach przed moim głosem, którego teraz nie mogłam wydobyć.
-|T.I|?-zapytał lekko się zacinając się bojąc się mojego ruchu
Moje ciało odmówiło posłuszeństwa. Nie wiedziałam czy serce wali z zaskoczenia czy Radości. Moje źrenice powiększył się maksymalnie a otworzone usta próbowały łapać świeże powietrze.
-Co ty tu robisz?-zapytałam prawie niesłyszalnie co i tak dla mnie było wielkim wyczynem nie mogąc znaleźć się w tej nie realnej sytuacji
-Przepraszam, że cię zostawiłem. Nie chciałem tego-powoli zaczął się do mnie zbliżać wysuwając swoją rękę w kierunku mojej dłoni
-To czemu to zrobiłeś?-uniosłam się robiąc krok w tył
-Nie chciałem, żebyś cierpiała, kiedy nie będę się długo odzywał,ale okazało się, że to ja nie potrafię wytrzymać bez ciebie ani jednego dnia-szybkim ruchem chwycił mnie w pasie przyciągając moje ciało do swojego torsu-Kocham Cię |T.I| i błagam wybacz mi najgorszy błąd w moim życiu, proszę-ostatnie słowo wypowiedział szeptem kiedy jego oczy zaświeciły niepewnym blaskiem
Zagłębiłam się w jego oczach tak samo jak to robiłam parenaście dni temu. Podniosłam lekko kąciki ust uświadamiając sobie, że serce dalej należy tylko do niego. Zbliżyłam nasze usta, spragnione swoich smaków. Oplotłam jego kark. Wyglądaliśmy jak na fotografii, która już nigdy nie przywoła płaczu, ale tlyko uśmiech na twarzy zdając sobie sprawę, ze wyglądamy tak codziennie.

W ogóle zapomniałam wam powiedzieć, że parę dni temu minął

równy rok odkąd istnieje blog..!

Juuuuupi!

Nigdy nie sądziłam, że tyle osiągnę, dziękuję wam za to, bo to dzięki wam

w ogóle dalej tutaj jestem:)

Na prawdę was kocham ♥