Imagine One Direction: Forever love cz.2

W jednej chwili moje życie tak jakby straciło sens. Nie miałem ochoty się uśmiechać, szaleć, bawić. Widok dziewczyny utkwił w mojej głowie. Z jednej strony przypominanie sobie jej pięknego uśmiechu przyprawiało mnie o radość i silne ale przyjemne ukłucie w okolicy serca, ale jednocześnie zadawało ogromny ból, psychiczny ból, który niszczył mnie od środka.W końcu nastał tak długo oczekiwany moment i mogłem zejść ze sceny i nie widzieć tych uśmiechniętych twarzy, mogłem w samotności oddać się refleksji.
'Oczami [T.I]'
Przed oczami miałam cały czas wesołego chłopaka, który tak słodko się uśmiechał. Jego zachowanie mnie urzekło.Uważałam, że 'współczesne gwiazdy' zapatrzone są w sobie nie zważając na innych. Każdego traktują ozięble, uważając się za lepszych, ale w tym wzroku wyczytałam coś innego.To pełne ciepła spojrzenie, a zarazem zdziwione rozśmieszyło mnie,ale miały 'to coś' co mnie urzekło.Wydaje się on zupełnie inny od sław, które spotkałam.

Uśmiechnięta chciałam zejść z sceny i kierować się z Mała do domu, kiedy mnie zatrzymała.
-Ale jeszcze spotkanie-powiedziała szczęśliwa
-Jakie spotkanie?-zapytałam kucając przed nią
-No z One Direction.
-Ale przed chwilą ich widziałaś-zaśmiałam się
-Ale mama dała mi jeszcze bilet vip, możemy ich spotkać na osobności.
Wraz z skończeniem tej pełnej entuzjazmu wypowiedzi w mojej głowie pojawiła się jedna myśl 'moge znowu go spotkać'. Uśmiechnęłam się na myśl o naszym kolejnym spotkaniu, ale z rozmyślań wyrwał mnie telefon. Dostałam sms'a, który tak bardzo mnie ucieszył 'Jestem już w domu. Kiedy się spotkamy?'Na widok wiadomości uśmiechnęłam się szeroko, jednak Paula zaczęła mnie ciągnąć w stronę pokoju zespołu.Lekko wstrząśnięta poszłam w jej śladu ostrzegając, że spotkanie nie będzie trwać długo.
'Oczami Louis'a'
Nie mogłem przestać o niej myśleć. Próbowałem, ale moje starania szły na marne.Nie miałam Ochoty z nikim się widzieć, a jeszcze bardziej rozmawiac, albo tłumaczyć dlaczego jestem smutny.

Usłyszałem za plecami pisk dziewczyny i krzyk imienia Harry'ego. 'kolejna fanka, która ma vipowski bilet'-pomyślałem i pomału z niechęcią obróciłem się do reszty aby zrobić dobre wrażenie.Wtedy moje oczy zobaczyły ponownie ten piękny obraz. Śliczną dziewczynę, która wesoło uśmiechała się widząc szczęśliwą siostrę przytulającą się z Harry'm.Nie mogłem uwierzyc w ten obraz. Momentalnie moje ciało zrobiło się ciepłe a serce zaczęło bić szybciej.Jej idealne ciało, które ślicznie pasowało do jej proporcji twarzy. Te lekko różowe policzki dodawały jej uroku.Uśmiechnąłem się uświadamiając sobie, że nie wszystko stracone. Teraz nie pozwolę jej odejść.
Otrząsnąłem się i zbliżyłem się do dziewczynki, która po chwili wpadła w moje ramiona.Czułem wzrok nastolatki na sobie.Przez ciało przeszedł przyjemny dreszcz.Kiedy Paula pobiegła do Liam'a zbliżyłem się do dziewczyny stojącej blisko drzwi.

-Cześć, jestem Louis.
-A ja [T.I]-odpowiedziała uśmiechając się słodko
-Nogi nie bolą po tak długim czasie?-zapytałem pierwsze co mi przyszło do głowy
Dopiero po chwili doszło do mnie o co zapytałem, dlatego lekko się zawstydziłem.
-Nie..ale nawet jakby..to czego się nie robi dla siostry-uśmiechnęła się spoglądając na małą dziewczynkę
-To znaczy, że ty nie jesteś fanką?-zapytałem lekko zdziwiony
'Oczami [T.I]'
Głupio mi było przyznać się jaka jest prawda, ale też nie chciałam go okłamywać.
-Przykro mi, ale nie-zawstydziłam się-Choć Paula, musimy już iść-skierowałam słowa do Brunetki, aby być już w domu i uniknąć rozmowy z Tomlinsonem.

-Ale proszę zostańmy jeszcze chwilę.Jest tak fajnie-powiedziała przytulając się do Blondyna
-Proszę cię Paula, wiesz że się spieszę-poprosiłam
-Pod warunkiem, że po drodze pójdziemy do Disneylandu-zażądała dziewczynka
Moim uszom dostał się cichy śmiech chłopków z zespołu.
-Dobra, ale choć już-zgodziłam się zmierzając w stronę wyjścia
Spostrzegłam, że nie ma Pauli obok mnie. Obróciłam głowę i zobaczyłam ja rozmawiającą z Lou.
-Paula, chodz!-lekko się zdenerwowałam
-Czy Lou może z nami iść do Disneylandu?-zapytała dziewczyna trzymając mocno dłoń chłopaka
Spojrzałam na Louis'a który błagalnym wzrokiem patrzył w moją stronę. Nie chciałam tego, ale widząc wzrok szczęśliwej dziewczynki nie potrafiłam odmówić.
-Ale Louis może nie mieć czasu-zaczęłam kombinować
-Mam cza.-odpowiedział szybko chłopak
-Ok, to jeśli chcesz możesz z nami iść-powiedziałam z lekką niechęcią
'Oczami Louis'a'
Szczęśliwy wziąłem dziewczynę na ręce i wyszliśmy w stronę placu rozrywki.[T.I] całą nasz podróż interesowała się telefonem sms'owaniem z kimś. Lekko mnie to zdenerwowało, gdyż pomału zacząłem sobie uświadamiać co zrobiłem. Przecież jeśli ma chłopaka to nie umówi się ze mną, jednak zostawiałam sobie cień nadziei, że jednak jej status to 'wolna'.Świetnie bawiłem się z Paulą kiedy [T.I] była nieobecna duchem z nami.Będąc w znacznej odległości od [T.I] zapytałem małej.

-Paula, a czy [T.I] ma chłopaka?
-Nie wiem, ale dzisiaj cały czas mówi o jakimś spotkaniu-odpowiedziała dziewczynka

W mojej głowie pojawiło się mnóstwo wątpliwości. Chciałem dowiedzieć się prawdy, ale za bardzo się bałem.Moim jedynym wyjściem było zapytać wprost. Wziąłem głęboki oddech i zacząłem zbliżać się do pięknej dziewczyny. Czułem jak ze strachu uginają mi się nogi, a serce wybija nieregularny rytm.Spojrzała na mnie pytająco kiedy zbliżyłem się do niej.
-[T.I] przepraszam, że tak wprost, ale muszę to wiedzieć. Czy ty masz chłopaka?-zapytałem
Tak bardzo bałem się odpowiedzi, w jednej chwili żałowałem mojego pytania.Przeciez to jest pewne, że jest zajęta, więc po co pytałem, w końcu dziewczyna otworzyła usta..