Harry :)

Imagin dla:@HarrehVicNinja <3 Wiem i przepraszam. ten imagin powinien pojawić się w Środę, ale tak strasznie przepraszam, nie dałam rady. Wiem, że to za późno, ale WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO, spóźnione ale się liczą:D mam Nadzieję, ze imagin to wynagrodzi, jest troszkę dłuższy niż zwykle<3 

-No w końcu, to dzisiaj!-powiedziałam sama do siebie biegając po domu chłopaków podekcytowana
Chodziłam od pokoju do pokoju po ciągle potrzebne mi rzeczy. Nie mogłam przestać się uśmiechać na myśl, że wieczorem zobaczę moich przyjaciół. Ciągle przystrajałam pokój, aby ładnie ich przywitać i razem z nimi radować się jedną nagrodą zdobytą w Ameryce. Te 2 miesiące rozłąki były dla mnie straszne, nie było dnia, abym o nim,nich nie myślała. O jego, ich poczuciu humoru, śmiesznych chwilach spędzonych razem, a te rozmowy przez telefon, internet ten ich widok jeszcze bardziej pogłębiał moja tęsknotę za nim, to znaczy za nimi. Dobra..nie będę się oszukiwać głównie moje serce należy do Harry'ego.Zawsze chciałam aby łączyło nas coś więcej, ale przecież to Harry Styles jeden z najsławniejszego boysbandu na świecie, nie mam u niego szans. On gustuje w starszych kobietach, choć teraz już nie, ale modelki to jego obiekty pożądania.Te idealne figury, długie nogi, piękny uśmiech to przeciwieństwo mnie. Choć często mi powtarza, ze jestem piękna w jego głosie słyszę przyjaźń, tylko przyjaźń i nic więcej.Wiem, że nie darzy mnie tym samym silnym uczuciem którym ja go obdarowywuje. Nie przejawia się to w moich czynach, zawsze próbuje się powstrzymać. Wiem, że uwielbia dominować nad kobietą, więc nie mogę pokazać mu słabości i moich uczuć do niego.Staram się choć czasami to bardzo trudne, kiedy widzę go bez koszulki,albo jak zachwyca się innymi kobietami moje uczucia wzbijają się na miarę czerwoności, ale robię wszystko, aby nie poznał moim zamiarów. Wracając..tak bardzo za nim się stęskniłam, za nimi wszystkimi w końcu tworzymy paczkę przyjaciół, najlepszych przyjaciół, którzy nie wyobrażają sobie życia bez siebie.
-Jeszcze parę minut. Czy wszystko gotowe?-mówiłam do siebie upewniając się czy wszystko jest na swoim miejscu
Podekscytowana popatrzyłam na wielki transparent z napisem 'Gratuluje, jesteście najlepsi!' pełno balonów na podłodze co bardzo Niall uwielbia, jedzenie na stole, świeczki na szafkach więc tylko czekać na przyjazd najwspanialszych i najprzystojniejszych chłopaków.
Zanim się spostrzegłam wibiła godzina 16.
-Juz powinni być-zmartwiłam się przypominając sobie godzinę lotu
Moja niespodzianka miała być zaskoczeniem, więc może wstąpili gdzieś po drodze.Te wątpliwości coraz bardziej wkraczały do mojej głowy. Żałowałam, że wszystkie moje przygotowania pójdą na marne, że nawet ich nie zobaczą.Że ja nie zobaczę ich tego wieczoru.Nie mogłam się z tym pogodzić. Moja do tej pory wesoła twarz straciła uśmiech, a w oczach pojawiły się łzy.Pomału, załamana wstałam z kanapy zbierając białe talerze z stołu kiedy do moim uszu doszedł dźwięk przekręcania zamka.Mimowolnie uśmiechnęłam się,a ciało ogarnęła niesamowita radość. Szybko znalazłam się przed drzwiami nie mogąc doczekać się widoku chłopaków.Ucieszona nie mogłam ustać w miejscu kiedy moim oczom ukazał się Niall.
-Cześć!-krzyknęłam na widok ich uśmiechniętych twarzy rozkładając ręce czekając na uścisk
-Hejjj!-krzyknęli równo przytulając do mnie
Mogłam poczuć ich zapach, ten dotyk, tak bardzo za tym tęskniłam.Przytuliłam ich z całych sił uświadamiając jak bardzo  ich kocham. Dopiero jak otrzymałam większe pole widzenia zauważyłam, że Harry jest smutny i nawet nie zbliżył się do mnie.
-Tęskniłam za tobą-powiedziałam podchodząc do Loczka
Moje ramiona znacznie się rozłożyły, chcąc przytulić go, ale jego zwinny ruch uniemożliwił mi to i zasmucił jednocześnie. Smutne oczy chłopaka, nawet nie spojrzały na mnie mówiąc, ze chce być sam i znikł idąc do swojego pokoju.
-Nie przejmuj się, po prostu ma gorszy dzień-pocieszył mnie Zayn
-Tak..tylko szkoda, ze tym mnie rani-uciekłam spod uścisku chłopaka kierując się do łazienki, gdzie cały makijaż spłynął wraz z łzami
'Oczami Harry'ego'
-Nie potrafię!-krzyknąłem sam do siebie zły rzucając walizką gdzieś w kąt mojego pokoju

Rzuciłem się na łózko, kompletnie załamany.'czemu to wszystko musi być takie trudne?'-takie pytanie ciągle błądziło w mojej Głowi.,Niestety nie umiałem znaleźć odpowiedzi co jeszcze bardziej mnie dołowało.
-Kurwa Harry co ty robisz!-usłyszałem głośny krzyk Louis'a i trzask drzwi
-Co znowu chcesz?-powiedziałem złośliwie doskonale znając przyczynę przyjścia przyjaciela
-Rozmawialiśmy o tym i miałeś powiedzieć jej to od razu jak przyjedziemy.
-Ale ja nie umiem-głos zaczął mi się łamać
-Wiem,żze to trudne, ale nie możesz jej okłamywac, to ją jeszcze bardziej boli-jego słowa jeszcze bardziej mnie raniły
-Ale..-przerwał mi
-Ona może odejść..
-Wiem i właśnie tego się boję. Jesli powiem jej prawdę, a ona tego nie zrozumie, widziałeś jak się zachowuję, nie chce jej stracić-mój smutek z kazda sekunda pogłębiał się uświadamiając jak bardzo ranię siebie a zarazem [T.I].
-Musisz działać, czas działa na wasza niekorzyść-powiedział Lou po czym wyszedł
-Tak jasne, zostaw mnie z tym problemem!-wkurzyłem się, lecz po chwili znowu to cholerne niezdecydowanie wróciło
-A co jeśli ona tego nie zrozumie?
Nie potrafiłem zebrać w sobie tyle sił, aby jej to powiedzieć. Pierwszy raz w życiu odczuwałem taki strach przed jakąś wiadomością.Nie mogąc sobie z tym poradzić musiałem działać siłą. Zmusiłem się zejść na dół, gdzie cała 5 siedząc przed telewizorem zajadała się pysznościami. Nawet tak piękny widok nie poprawił mi humoru. Niall uśmiechnięty, Zayn wpatrzony w tv z uśmiechem, Liam poważny, ale radosny, Lou zawsze szczęśliwy, ale poważny widząc moją osobę i ona, ta która dzisiaj jest moim celem. Smutna twarz, czerwone oczy, który nie spoglądając na mnie przepełnione były nienawiścią. Usiadłem niedaleko niej nie potrafiąc wypowiedzieć jakiegokolwiek słowa.Kiedy byłem gotowy zaczać rozmowę odbierało mi mowę. Bałem się, cholernie się bałem. Najchętniej przemilczałbym to wszystko, ale to nie jest dobre rozwiązanie.
-Chcesz jeść?-zapytał Zayn podsuwając pod nos jedzenie-To na prawdę jest pyszne w końcu nie dziwię się bo zrobiła to [T.I].
-Nie wątpie-powiedziałem wymuszając uśmiech, który przyszedł mi z wielką trudnością
-Może powiesz cos [T.I]-zaczął Lou, którego zmierzyłem wściekłym wzrokiem
Zmierzając chłopaka wzrokiem kątem oka zobaczyłem jak dziewczyna szybkim krokiem ucieka od nas na taras.
-Zamknij się Tommo!-krzyknąłem zmierzając za [T.I]
Kiedy moje oczy zobaczył sylwetkę i włosy powiewające na lekkim wietrze serce zaczęło bić szybciej a strach ponownie opanował mnie całego.Chciałem się wycofać, ale musiałem w  Końcu to załatwić. Zbliżyłem się z szybszym oddechem do przyjaciółki opierając się o barierki tak jak ona.Między nami tkwiła ciszą, którą nie potrafiłem przerwać, ale musiałem.
-Przepraszam.
-Za co? Za to, ze mnie kompletnie olewasz?-zapytała spokojnie, ale w jej głosie kryła się ironia
-Nie..to znaczy tak..w ogóle za moje zachowanie-każde słowo przychodziło mi z trudnością, chciałem byc jak najbardziej delikatny-Nie chce Cię ranić.
-Ale właśnie to robisz-odpowiedziała ze smutkiem
-Dlatego nie wiem co zrobić, abyś..mi przebaczyła? Żebym w końcu dawał ci szczęście..-przerwał mi
-Przestań!-krzyknęła chowając twarz w swoich dłoniach
'Oczami [T.I]'
-Przepraszam, ale ja chce Cię tylko uszczęśliwić-poczułam jego gorący dotyk na ramionach

Tego właśnie mi brakowało, jego czułości i bliskości.
-Mówię przestań! Nie rozumiesz!-krzyczałam oddalając się ale patrząc wprost na niego
-Co się dzieje?-w jego oczach kryło się zdziwienie
-Ty na serio tego nie widzisz?!-krzyknęłam, ale dopiero po chwili dotarło do mnie co powiedziałam, jego mina uświadomiła mnie w tym
-Czego nie widzę?
-Nic-opanowałam się spuszczając wzrok
-No powiedz-nalegał zblizajac się do mnie niepewnie
'Oczami Harry'ego'
-Nie widzisz debilu, ze Cie kocham?-krzyknęła-Kocham Cię-zniżyła ton uraniając łzę

Mój świat na chwilę zatrzymał się nie wierząc w to co przed chwila usłyszałem.Wpatrywałem się w Piękność, która najwyraźniej żałowała swoich słów, a które tak bardzo mnie ucieszyły.Całe ciało ogarnęła niesamowita błogość, kiedy do rozumu dotarła wiadomość przed chwilą usłyszaną.Przytuliłem ją z całych sił kiedy ciało oddało posłuszeństwo uśmiechając się radośnie.
'Oczami [T.I]'
-Puść mnie!-zaczęłam się szarpać, ale na marne-Zostaw mnie Ja ci powiedziałam, że Cię kocham a ty się śmiejesz, wiem, że nigdy nie będę twoja-szarpałam się-i że ty nic do mnie nie czujesz, pogodziłam się z tym więc teraz mnie puść!-krzyczałam na chłoapak bijąc piękniami w jego tors
Niestety moje słowa nie pomogły, Harry jeszcze bardziej przycisnął mnie do siebie składając lekki pocałunek na moim czole.Niezrozumiawszy gestu oddałam mu się czując bezpieczeństwo w tych silnych ramionach.
Wtuliłam się w jego szyję czując jedynie nienawiść jego czynu.Oddałam się chwili, kiedy Harry lekko odsunął mnie od siebie i swoimi święcącymi z szczęścia oczami spojrzał głęboko mówiąc.
-Czemu się szarpiesz, nie pozwolę odejść dziewczynie która kocham najbardziej na świece-uśmichnął się
-Że co?-zapytałam nie dowierzając zapatrzona w jego słodkie dołeczki
-No tak, też Cie kocham-wypowiedział to swoim seksownym głosem co przyprawiło mnie o przyjemne uczucie i szybsze bicie serca
-Ale czemu się tak dzisiaj zachowałeś?
-Bałem się, że ty tego nie odwzajemnisz, wiesz w Końcu jestem tylko zwykłym chłopakiem, a ty śliczną, wrażliwą, idealną kobietą, bałem się, ze nie mam u ciebie szans.
-Nie jesteś zwykłym chłopakiem, jesteś idealnym chłopakiem, jesteś mój-powiedziałam przygrywazjąc dolną wargę
Nasze twarze zaczęły się przyblizac, aby połączyć się w namiętnym pocałunku, którego nigdy nie zapomnę.Nasze serca zostały połączone i twarzą idealna całość juz przez 9 miesięcy. Każdy dzień spędzony przy boku chłopaka jest niesamowity i wyjątkowy. Kocham Go i nic i nikt tego nie zmieni.W końcu moje zycie jest w pełni szczęśliwe.

Jest! Udało mi się go napisać.

Przez ten tydzień raczej nic nie dodam, więc wczoraj siedziałam do 2 w nocy, ale go dodać:)

Więc mam nadzieję, że Wam się spodoba:)

Zadawajcie w komentarzach pytania z #AskJannet a za niedługo na nie odpowiem:)