Nigdy cię nie zapomnę! (2)

Mulat z włosami postawionymi na żelu po słowach przyjaciela wypluł jedzenie i zakrztusił się. Popatrzyłam na niego zdziwiona, a jego oczy przeniosły się na mnie..
Pełne nienawiści, a zarazem zdziwienia brązowe oczy Zayn'a wpatrywały się we mnie wywołując speszenie, a nawet strach przed czynem chłopaka.Mocnej ścisnęłam przedramię Liam'a przełykając głośno ślinę boją się przeszywającego wzorku chłopaka.
-Liam możemy pogadać?-powiedział przez zęby Mulat nie przestając patrzeć na mnie z pogardą
-OK.Poczekasz chwile?-zapytał Payne spoglądając na mnie
-Jasne-odpowiedziałam krótko wypuszczając z uścisku chłopaka
Zayn przeszedł obok mnie z przymrużonymi oczami i razem z Liam'em skierowali się do salonu. Zmieszana nieznajomym towarzystwem usiadłam przy stole próbując unikać kontaktu wzrokowego trzech chłopaków. Wpatrując się w w krajobraz za oknem usłyszałam śmiech jednego z chłopaków.
-Co się śmiejesz?-zapytałam zła widząc uśmiech na twarzy Harry'ego
-A bo przypomniałem sobie twoja minę jak wszedłem do pokoju-powiedział zacinając się ze śmiechu
-Hahha-zaszydziłam-Najwidoczniej tobie się to podobał-zrobiłam przyjazną minę
-Bardzo-poruszył śmiesznie brwiami z pewnością siebie
-No to możesz tylko pomarzyć i powspominać, bo więcej tego nie zobaczysz-zaśmiałam się, a chłopak zrobił smutną, ale zrazem obrażoną minę
-Uuu nie wiem o co chodzi, ale dziewczyna ci pojechała-zaśmiał się szydersko z Loczka Blondyn-Chcesz?-zapytał chłopak wysuwając w moja stronę paczkę z chipsami
-Czemu nie-uśmiechnęłam się-Przy najmniej jeden miły-popatrzyłam z pogarda na Loczka, który zły nie spojrzał na mnie
'W tym samym czasie oczami Liam'a'
-Stary co ty robisz?!-krzyknął do mnie Zayn gdy tylko zamknął drzwi do salonu

-O co ci chodzi?
-O too-wskazał ręką na drzwi, ale dokładnie wiedziałem co chce powiedzieć
-Sam mówiłeś, że mam się wyluzować-nie rozumiałem złości Malik'a
-Ale chodziło mi o to, że masz wyluzować z Danielle, a nie z nią.
-Zayn weź się uspokój!-znudziłem się jego słowami
-Liam nie poznaje cię! To,że się pokłóciłeś z Danielle nie znaczy, że możesz sobie przyprowadzac jakieś laski!
-[T.I] to tylko przyjaciółka! Musiałem ja przeprosić za wylanie czekolady! A zresztą przeciez mogę mieć koleżanki no nieee!-krzyknęłam do Mulata i wyszedłem z celem spędzenia czasu z nowo poznana dziewczyną
Zobaczyłem ja  z uśmiechem siedzącą na przeciw Lou, który z ciekawością przyglądał się jej.
-No to co film?-zaproponowałem Brunetce
-Ale horror-zaśmiała się
-Spoko-zgodziłem się zapraszając ja gestem ręki do salki kinowej
Usiadła wygodnie w jednym z foteli zakładając jedna nogę na druga. Włączyłem film i odruchowo objąłem ją ramieniem.Zanim zorientowałem się co zrobiłem przez ciało przeszedł przyjemny dreszcze.Chciałem wrócić do poprzedniej pozycji, ale uśmiech [T.I] i ciało które odsłoniła na nodze rozkojarzyło mnie.
'Oczami [T.I]'
Towarzystwo Liam'a poprawiło mi humor.Może nie rozmawialiśmy cały czas, bo w końcu film na to nie pozwalał, ale milczenie było dla mnie ostoją. Jego osoba przy boku pozwoliła na chwilę wytchnienia i poczucie bezpieczeństawa. Jeszcze nigdy nie czułam czegoś takiego będąc przy chłopaku.
Zegar wybił 22, a na ekranie pojawiły się napisy końcowe.
-To ja bede się juz zbierać-powiedziałam wstając
-Czemu?-zapytał zmartwiony Liam
-Bo juz jest późno, a poza tym jutro mam prace.
-Szkoda, myślałem że spędzimy ze soba jeszcze więcej czasu.
-Moze innym razem-skierowałam się w stronę drzwi wejściowych
-No to do zobaczenia-powiedziałam z niechęcią ale  z uśmiechem aby to ukryć do Liam'a
-Takk..mam nadzieję, ze się jeszcze kiedyś zobaczymy-usłyszałam głos Harry'ego który przeszył mnie wzrokiem z góry an dół
-Spadaj!-powiedziałam z pogarda i całując Payne w policzek wyszłam z villi z radością i zachwytem na twarzy.
Następny dzień:
Obudziłam się w wesołym humorze wspominając wczorajszy wieczór. Liam był w mojej głowie bez ustanku, mozna powiedzieć, że cały czas mi towarzyszył. W pracy chodziłam z uśmiechem i zarażałam ludzi pozytywna aurą.Taki stan zdarza się żadko, dlatego jest wyjątkowy.Zakochałam się? Nie..to chyba za wcześnie więc tak nie mówię. To tylko zauroczenie więc w każdej chwili może mi przejść.

Wróciłam do domu z promieniująca twarzą.Robiąc po południową Kawę spostrzegłam niebieską koszulkę należącą do Liam'a. Podeszłam do niej i z uśmiechem zaciągałam się zapachem męskich perfum.Zamknęłam oczy i wspominając uśmiech chłopaka rozpłynęłam się zapominając o całym świecie.
-Musze mu ja oddać. Przy najmniej mam powód aby go spotkać-powiedziałam sama do siebie
Spełniłam to zdanie. Z uśmiechem podjechałam pod dom chłopaka.Poprawiłam włosy i wysiadłam z auta kierując się do drzwi.Nacisnęłam bialy przycisk, który w jednej sekundzie zaalarmował domowników.
-Co ty tu robisz?!-usłyszałam od razu złośliwy głos kiedy drzwi się otworzyły
Przez ciało przeszedł dreszcz czując ponownie to przeszywające pełne wrogości spojrzenie.

No i jest!<3

Przepraszam za 'zachowanie' Harry'ego, ale on odegra dużą rolę w dalszych losach tego imagina, więc nie martwcie sie, że tak przedstawiłam Loczka:)

Przepraszam, że tak poźno, ale mam coraz mniej czasu...:(

Ale pamiętajcie, że WAS KOCHAM<3

(tak wiem powstrzam się, ale tak jest!)